Międzynarodowy Dzień Pizzy przypadał w tym roku na piątek i niestety nie udało mi się wówczas nic przygotować. Znalazłam czas dopiero w weekend. Przygotowywałam pizzę podczas konkursu skoków na normalnej skoczni w PyeongChang. Szkoda, że naszym skoczkom nie udało się zdobyć medali, tak mało brakowało… Pizza była idealnym pocieszeniem. Ciasto z tego przepisu nie jest ani za cienkie, ani za grube. Takie pośrednie. Zadowoli więc gusta każdego.

(więcej…)

9 lutego to Światowy Dzień Pizzy! Nie zawsze udawało mi się przygotować pizzę akurat w ten dzień. W tym roku postanowiłam, że koniecznie musi się znaleźć jakaś pizza na blogu w ten dzień. I to pizza nie byle jaka. Od razu pomyślałam o pizzy, którą jadłam u teściów kilka lat temu. Wczoraj wykonałam więc szybki telefon do teściowej z prośbą o przepis. Jadłam ją w czasach, kiedy ideałem pizzy była dla mnie ta na super cienkim cieście. Ta pizza jest na grubym cieście, ale nie jest znów jakoś mega grube. Obecnie wydaje mi się w sam raz. Trzeba też zachować umiar w dodatkach, żeby nie było ich za dużo. Zamiast sosu pomidorowego używamy w niej ketchupu i jest zwykły ser żółty typu gouda zamiast mozzarelli.

DOMOWA PIZZA NA GRUBYM CIEŚCIE

Składniki na pizzę na całą blachę (4 osoby):

1/4 paczki drożdży babuni

niecała szklanka letniej wody

1 jajko

2 szklanki mąki + jeszcze ok. 1 szklanki

4 łyżki oleju rzepakowego

1/2 łyżeczki soli

1/2 łyżeczki słodkiej papryki w proszku

ketchup

1 łyżeczka oregano

20 dag żółtego sera typu gouda

+ dodatki

u mnie:

3 pieczarki

15 dag szynki konserwowej

1/2 czerwonej papryki

1/2 puszki kukurydzy z groszkiem

1. Drożdże rozprowadzić w letniej wodzie. Zostawić na ok. 15 minut.
2. Przygotować składniki: ser zetrzeć na tarce o grubych oczkach, pieczarki pokroić w cienkie plasterki, szynkę na mniejsze kawałki, paprykę w cienkie i krótkie paski. Odsączyć kukurydzę z groszkiem z zalewy.
3. Przygotować ciasto. Mąkę wsypać do miski, dodać sól i paprykę w proszku, wbić jajko, dodać drożdże rozdrobione z wodą oraz olej. Wyrabiać na elastyczne ciasto dodając mąkę. Finalnie nie powinno kleić się do rąk.
4. Ciasto włożyć z powrotem do miski oprószonej wcześniej mąką. Przykryć ściereczką i zostawić w cieple na ok. 20 minut.
5. Nastawić piekarnik na 200 ºC. Głęboką blachę do pieczenia wyłożyć papierem do pieczenia i posmarować olejem.
6. Ciasto wyłożyć na oprószony mąką blat i nieco je spłaszczyć. Przełożyć na blachę i rozprowadzić dociskając palcami na całej blasze.
7. Ciasto posmarować ketchupem, posypać oregano, serem żółtym i rozłożyć na nim dodatki. U mnie pieczarki, szynka, papryka oraz kukurydza z groszkiem. Wierzch można jeszcze delikatnie posypać oregano lub inną ulubioną przyprawą.
8. Piec na środkowej półce piekarnika przez 30 minut w trybie grzania góra-dół. Po upływie 15 minut przełączyć na grzanie tylko górnej grzałki.
9. Podawać z ketchupem, sosem lub bez niczego. Ja w przypadku tej pizzy preferuję tę ostatnią opcję. Pizza jest dość wilgotna i nic jej więcej po prostu nie potrzeba.

Zatem życzę Wam udanego, smacznego Pizza Day!

Kochani!

Czas zacząć akcję Kuchnia skandynawska 2015. W tym roku zamierzam zasypać Was masą nowoczesnych przepisów skandynawskich. W wakacje nabyłam dwie super książki z tej dziedziny: The New Nordic. Recipes from a Scandinavian Kitchen. Simon Bajada oraz Scandinavian baking. Loving baking at home. Trine Hahnemann. Zatem do dzieła. Na pierwszy rzut idzie przepis z drugiej z nich – ‘pizza’ nordycka na orkiszowym spodzie z jarmużem i ziemniakami.

“PIZZA” NORDYCKA NA ORKISZOWYM SPODZIE Z JARMUŻEM I ZIEMNIAKAMI

Składniki na 1 placek:

12,5 g drożdży

150 ml letniej wody

150 g mąki orkiszowej pełnoziarnistej (razowej)

75 g mąki pszennej

1/2 łyżeczka soli

3-4 małe ziemniaki

100 g jarmużu

4 łyżki oliwy

2 ząbki czosnku

1 mała zielona papryczka chilli

sól morska, pieprz

100 g fety dobrej jakości

1. Drożdże rozkruszyć w miseczce. Wymieszać z 50 ml letniej wody, 2 łyżkami mąki orkiszowej i 1 łyżką mąki pszennej. Zostawić na 30 minut. Zaczyn powinien w tym czasie podwoić objętość.

2. Wyrobić elastyczne ciasto z pozostałej mąki i wody. Zostawić na 2 godziny do wyrośnięcia na blacie obsypanym mąką, pod ściereczką.

3. Ziemniaki umyć, osuszyć, nie obierać. Pokroić w bardzo cienkie plasterki (najlepiej przy pomocy mandoliny lub szatkownicy). Jarmuż posiekać. Posiekać chilli i czosnek.

4. Piekarnik rozgrzać do 200 ºC.

5. Ciasto rozwałkować na placek (taki aby zmieścić się na blasze), posmarować 2 łyżkami oliwy.

6. Jarmuż wymieszać z czosnkiem, chilli i pozostałą oliwą. Rozłożyć równomiernie na pizzy. Na wierzchu ułożyć plastry ziemniaków, posypać solą, pieprzem i pokruszoną fetą.

7. Piec na środkowej półce piekarnika w trybie grzania góra-dół ok. 20-25 minut.

Calzone to rodzaj pieczonej pizzy składanej na pół w kształt pieroga z nadzieniem. Chciałam przygotować taką pizzę już dawno temu, ale jakoś nie było ku temu okazji. Teraz pojawiła się taka z uwagi na wyzwanie grupy wspólnego gotowania z okazji Międzynarodowego Dnia Pizzy, który przypada 9-go lutego każdego roku. Zwyczajną pizzę robiłam już kilkukrotnie (zobaczcie przepisy tutaj), zatem teraz chciałam pokazać na blogu coś nowego. Calzone wywodzi się z Neapolu i zazwyczaj nadziane jest salami lub szynką, mozzarellą, ricottą, parmezanem czy pecorino z dodatkiem rozmąconego jajka, które łączy wszystkie składniki. Ja skorzystałam z przepisu z książeczki Kuchnia włoska – 3 części cyklu Encyklopedia kulinarna, Wydawnictwa TEN autorstwa Andrzeja Bareckiego, Marka Łebkowskiego oraz Marka Urbańskiego z 1989 r. Właśnie od serii tych książeczek kulinarnych rozpoczęła się moja fascynacja kuchnią wiele lat temu – dziękuję Ci mamo :*

Razem ze mną pizze na dziś przygotowali: Chantel, Panna Malwinna, Marta i Bartoldzik.

CALZONE PO NEAPOLITAŃSKU

Składniki na 1 duże calzone dla 4 osób:

ciasto:

350 g mąki pszennej + trochę do podsypywania

1/2 łyżeczki soli

25 g drożdży

ok. 150 ml wody

3 łyżki oliwy z oliwek z wytłoczyn (pomace)

nadzienie:

100 g boczku

1 cebula

150 g mortadeli

100 g twardej mozzarelli

3 łyżki tartego parmezanu (u mnie Dziugas)

garść rodzynek sułtańskich

1/4 pęczka natki pietruszki

1 łyżeczka bazylii suszonej

1/2 łyżeczki pieprzu

1 rozmącone jajko

+ 2 łyżki oliwy

1. Przygotować ciasto: do dużej miski (na stolnicę) przesiać mąkę i wymieszać ją z solą. Zrobić wgłębienie, do którego wsypać rozkruszone drożdże oraz wlać wodę. Zagniatać ciasto do uzyskania jednolitej konsystencji. Na końcu dodać 2 łyżki oliwy z oliwek i jeszcze raz zagnieść. Przełożyć do miski posmarowanej oliwą i zostawić do wyrośnięcia pod ściereczką na 2 godziny.

2. Na pół godziny przed końcem wyrastania ciasta zacząć przygotowywać farsz. Pokroić boczek w krótkie paseczki, cebulę w piórka, mortadelę i mozzarellę w kostkę. Zetrzeć parmezan. Posiekać natkę. Boczek podsmażyć na patelni wraz z cebulą, zostawić do ostygnięcia.

3. Wymieszać wszystkie składniki farszu z rozmąconym jajkiem. Rozgrzać piekarnik do 220 ºC.

4. Wyrośnięte ciasto chwilę zagniatać, uformować kulę i rozwałkować na placek o grubości ok. 5 mm ciągle podsypując mąką, aby się nie przykleiło. Na połowę pizzy nałożyć farsz i przykryć drugą połową. Zalepić brzegi i posmarować wierzch oliwą. Przełożyć na blachę wyłożoną papierem do pieczenia posmarowanym oliwą i piec przez ok. 15 minut.

Podawać najlepiej z własnoręcznie przygotowanym sosem pomidorowym z przecieru pomidorowego z dodatkiem koncentratu i przypraw (oregano, bazylia, pieprz i sól).

Przepis dodaję do akcji:

Ostatnio pogoda nas nie rozpieszcza, więc postanowiłam zrobić coś rozgrzewającego. Moja pizza na cienkim cieście stała się już oklepana. Robiłam ją już z tyloma dodatkami, sami zobaczcie TUTAJ. W przepisach odłożonych do wykonania znalazłam recepturę na małe pizze z paprykami. Źródłem jest Encyklopedia Kulinarna 3. Kuchnia włoska. (1989, Wydawnictwo Ten).

Przepis na ciasto nieco zmieniłam, dodając więcej drożdży – ostatnio miałam problemy z wyrastaniem ciasta…

Składniki na 4 mini pizze:

3 szklanki mąki

50 g drożdży

200 ml letniej wody

4 łyżki oliwy

sól, cukier

15 dag sera żółtego

6 pieczarek

1/2 papryki

mały słoiczek zielonych oliwek

Sos:

1 puszka pomidorów krojonych

1 łyżeczka koncentratu pomidorowego

sól, pieprz

oregano, bazylia

mała cebula, 2 ząbki czosnku

Przygotowujemy zaczyn z drożdży. W małym garnuszku mieszamy je z łyżką cukru, 3 łyżkami wody i 2 łyżkami mąki. Czekamy około 20 minut na wyrośnięcie. Następnie wsypujemy mąkę do miski do wyrabiania ciasta. W  środku kopczyka formujemy wgłębienie, do którego wlewamy drożdże i 2 łyżki oliwy. Dodajemy szczyptę soli i zaczynamy mieszać ciasto ręką. Stopniowo dolewamy całą wodę pamiętając przy tym, że musi ona mieć około 24 stopni. Gdy ciasto jest już wyrobione na jednolitą masę, układamy je na posypanej mąką stolnicy, dzielimy na 4 części i formujemy z nich kulki. Pozostawiamy do wyrośnięcia pod bawełnianą ściereczką przez około 30 minut.

Rozgrzewamy piekarnik do 200 stopni. Blachę posypujemy mąką. Wyrośnięte kulki ciasta smarujemy od spodu pozostałą oliwą i rozpłaszczamy na blasze. Ich środki muszą być nieco wklęsłe. Posypujemy je tartym serem żółtym.

Następnie układamy plasterki pieczarek…

Pokrojoną w drobne paseczki paprykę…

Kilka oliwek…

Wkładamy do rozgrzanego piekarnika na 20 minut.

Podajemy z sosem pomidorowym. Jego przygotowanie jest niezwykle proste. Do blendera wlewamy pomidory, dodajemy koncentrat pomidorowy, przeciśnięty przez praskę czosnek i cebulkę oraz przyprawy. Miksujemy 1 minutę. Gotowe!