Ostatnio zakochałam się w świeżej kukurydzy, dlatego też jak tylko zobaczyłam przepis na tę zupę w książce “Kuchnia. Przepisy z serca domu” Nigelli Lawson od razu wiedziałam, że muszę ją ugotować.

Kolorek nie wyszedł mi tak piękny jak w oryginale. Było to raczej takie zachodzące słońce, ale smak był idealny. Po moich przeróbkach przepis wygląda następująco.

SŁONECZNA ZUPA NIGELLI LAWSON (KUKURYDZA, PAPRYKA PIECZONA)

Składniki na 4 porcje:

1,5 litr bulionu drobiowo-warzywnego

2 kolby kukurydzy

2 papryki żółte

2 papryki pomarańczowe

2 łyżki oliwy z czosnkiem i chilli

1/4 papryczki chilli

sól, pieprz

1. Rozgrzewamy piekarnik do 250°C, wykładamy blachę do pieczenia folią aluminiową i układamy na niej paski posmarowanej oliwą papryki. Ja użyłam oleju słonecznikowego z czosnkiem i chilli, jaki kiedyś otrzymałam w prezencie od teścia. Pieczemy25 minut.

Niestety moja papryka nieco za bardzo się przypiekła. Myślę, że temperatura podana w przepisie jest za wysoka, wystarczyłoby 200°C. Właśnie z powodu tej przypieczonej za bardzo papryki moja zupka miała nieco ciemniejszy kolor niż w oryginale.

2. Odkrawamy ziarna kukurydzy od kolb i gotujemy w bulionie przez około 20 minut.

3. Połowę ugotowanych ziaren i bulionu miksujemy razem z upieczoną papryką i 1/4 papryczki chilli w blenderze.

4. Łączymy powstały krem z pozostałą częścią zupy, mieszamy i podajemy.

Słoneczną zupę z udziałem dużej ilości papryki dołączam do mojej akcji Warzywa psiankowate oraz akcji Shinju Paprykujemy 2.

Ostatnio często widziałam na blogach połączenie ziemniaków z papryką, a że natrafiłam także na znakomity przepis postanowiłam w końcu zasmakować w tym połączeniu 😉 Przepis pochodzi z książki z kolekcji mojej babci Danusi “Kuchnia bez cholesterolu. 200 przepisów.” autorstwa Zofii Narbut. Moja nieco zmodyfikowana wersja przedstawia się następująco:

Składniki:

0,5 kg ziemniaków

1 cebula

2 papryki

2 pomidory

sól, pieprz

łyżka oleju rzepakowego

Ziemniaki obieramy, zależnie od wielkości kroimy na połówki lub ćwiartki. Gotujemy w małej ilości wody przez 10 minut. W drugiem etapie dodajemy pokrojone w paski różnokolorowe papryki i pokrojoną cebulę. Gotujemy następne 5 minut. Obrane ze skórki i pokrojone w ćwiartki pomidory dodajemy na około 2 minuty przed końcem gotowania. Od początku gotujemy wszystko bez przykrycia. Przygotowanie dania trwa niecałe 20 minut 🙂 Na końcu przyprawiamy je solą i pieprzem oraz dolewamy łyżkę oleju rzepakowego (chodzi o lepsze przyswajanie witamin).

Przepis bierze udział w mojej akcji “Warzywa psiankowate”

oraz w akcji Shinju “Paprykujemy 2”

Sałatkę tę robiłam zazwyczaj bez papryki. Jednak w ubiegłym tygodniu zakupiłam bardzo dużą ilość różnokolorowej papryki i dodawałam ją prawie do każdej potrawy. Tak wylądowała w tej sałatce i okazało się, że  z papryką jest o wiele lepsza niż w pierwotnej wersji.

Składniki:

puszka kukurydzy

tuńczyk w sosie własnym

jasnozielona część pora

1 papryka czerwona

1 papryka zielona

1 papryka biała/żółta

sól, pieprz

majonez

Pora kroimy w krążki i blanszujemy – gotujemy 2 minuty i przelewamy zimną wodą. Czekamy aż ostygnie. Paprykę kroimy w cienkie krążki. Kukurydzę i tuńczyka odsączamy z zalewy. Mieszamy składniki z 2 łyżkami majonezu, doprawiamy pieprzem i solą.

Sałatkę dołączam do mojej akcji Warzywa psiankowate oraz do akcji Shinju Paprykujemy 2.

Moją przygodę z warzywami psiankowatymi zaczynam od prostego przepisu na farfalle z papryką i fasolką szparagową.

Przed podaniem przepisu na to danie, chciałabym przekazać Wam kilka informacji o papryce, która jest głównym jego składnikiem. Pochodzi ona z Ameryki Środkowej, gdzie uprawiana już była 5000 l. p.n.e. Wyróżnia się 200 jej odmian podzielonych na słodkie stosowane jako warzywo oraz ostre używane jako przyprawy i jako składnik leczniczy. Tuż po sprowadzeniu papryki przez wyprawy Kolumba do Europy stosowano ją w leczeniu infekcji skórnych. Dopiero w XIX w. zauważono jej właściwości rozgrzewające i zaczęto stosować jej ekstrakty w reumatyzmie, przeziębieniu i depresji. Wewnętrznie stosuje się nalewki z ostrej papryki w niestrawności, dla pobudzenia soków trawiennych.

Ciekawostki:

• posiada najwięcej witaminy ze wszystkich warzyw – to z niej węgierski biochemik Albert Szent Györgyi po raz pierwszy wyodrębnił tę witaminę (1933 r.)
• kapsaicyna zawarta w ostrej papryce jest głównym składnikiem gazu pieprzowego
• największe zagłębie paprykowe w Polsce znajduje się w powiecie przysuskim w województwie mazowieckim – uprawy zajmują około 650 ha
• najwięksi światowi producenci papryki to obecnie Indie, Meksyk i Chiny
• maskotką Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Meksyku w 1986 r. była papryczka jalapeno w sombrero

Składniki na 2 porcje makaronu farfalle z papryką i fasolką:

100 g makaronu farfalle

100 g żółtej fasolki szparagowej

2 papryki czerwone

2 pomidory

2 łyżki oliwy z oliwek

sól, pieprz, chili

Makaron gotujemy al dente, fasolkę na chrupiąco 😉 W woku/na głębokiej patelni podsmażamy paprykę pokrojoną w krążki. Po odcedzeniu dodajemy ugotowane wcześniej makaron i fasolkę. Wrzucamy pokrojone w kostkę obrane ze skórki pomidory. Dusimy pod przykryciem 5 minut. Doprawiamy pieprzem i chilli. Danie gotowe!

Druga połowa sierpnia to okres dominacji papryki i pomidorów na targowiskach. Mówię tutaj oczywiście o naszych rodzimych uprawach. Nie ma to jak polne soczyste pomidorki czy różnokolorowa śmiesznie poskręcana papryczka. Nieskazitelnym owocom ze szklarni w Holandii czy Hiszpanii – mówię zdecydowane nie – szczególnie o tej porze roku, kiedy mamy taką obfitość polskich warzyw. O tej porze roku znajdziemy też łatwo polskie bakłażany, które również należą do rodziny psiankowatych. Nie mówiąc już o wszędobylskich ziemniakach!

W najbliższych tygodniach będę gotować wiele potraw z wykorzystaniem psiankowatych. Jeśli ktoś chciałby przyłączyć się do mnie – zapraszam do wzięcia udziału w akcji, która potrwa do 25 września 2011.

Akcja już rozpoczęła się na Mikserze, na Durszlaku będzie można dodawać przepisy od 21.08.2011.

Tymczasem przysyłajcie przepisy na potrawy z wykorzystaniem roślin psiankowatych na mój adres e-mail mops@wlodarczyki.net

Proszę o umieszczanie przy Waszych przepisach banerka akcji lub linka do tego wpisu. Można dodawać archiwalne przepisy, ale nie wcześniejsze niż z 1 sierpnia tego roku. Pod koniec września umieszczę podsumowanie akcji na blogu. Gorąco zapraszam!

Banerek akcji:

Kod banerka do wklejenia na blogu:

<a href=”https://www.mopswkuchni.net/?p=2285″ target=”_blank”><img title=”banerDurszlak1″ src=”https://www.mopswkuchni.net/wp-content/uploads/2011/08/banerDurszlak1.jpg” alt=”” width=”150″ height=”227″ /></a>

Wikipedia wylicza następujące warzywa psiankowate:

• bakłażan (Solanum melongena)
• papryka roczna (Capsicum annuum)
• pomidor (Lycopersicon esculentum)
• ziemniak (Solanum tuberosum)
• miechunka peruwiańska (Physalis peruviana)
• miechunka pomidorowa (Physalis ixocarpa)

Jeśli znajdziecie jakieś inne rośliny jadalne należące do psiankowatych proszę o informację!

Cechą wspólną tych warzyw jest to, iż częścią jadalną są we wszystkich przypadkach owoce i wszystkie wywodzą się z klimatu ciepłego.

Papryka dotarła do Europy w XVI w. dwoma szlakami: została sprowadzona z Haiti do Hiszpanii przez Krzysztofa Kolumba oraz z Persji za pośrednictwem do Turków do krajów bałkańskich i na Węgry (stąd inna nazwa pieprz turecki). Papryka w Ameryce uprawiana była już 5200 l. p.n.e. – odkryto ją bowiem w grobowcach w Ancon i Huaca Prieta w Brazylii (Wikipedia).

Pomidory pochodzą z Ameryki Południowej bądź Środkowej i podobnie jak papryka zawitały do Europy w XVI w. Co ciekawe aż do XIX wieku uważane były w Europie za roślinę trującą i uprawiane jako roślina ozdobna.

Piękne czerwone owoce papryki i pomidorów zawierają mnóstwo składników odżywczych. Zofia Zawistowska w książce “Warzywa w kuchni i spiżarni” (1989) opisuje je tak: “Zawierają liczące się ilości karotenów i witaminy C. Warto przy tym wiedzieć, że owoce papryki zawierają czterokrotnie więcej witaminy C niż pomidory. Pomidory natomiast przewyższają paprykę niemal dwukrotnie pod względem zawartości karotenów. W obu warzywach występują ponadto witaminy grupy B, nieco witaminy E, składniki mineralne, a przede wszystkim wapń i żelazo, kwasy organiczne… Wartość kaloryczna tak papryki, jak i pomidorów jest nader niska (28-27 kalorii w 100 g owoców).

To właśnie z owoców papryki rocznej węgierskiemu biochemikowi A. Szent – Györgyi udało się po raz pierwszy wyizolować witaminę Ci ustalić jej wzór chemiczny (Wikipedia).

Za ostry smak papryki chilli odpowiada alkaloid kapsaicyna, który nie rozpuszcza się w wodzie, a w tłuszczach i alkoholu, dlatego popijanie ostrych potraw dużą ilością wody czy płukanie ust nie dają rezultatów. Jako neutralizatory najlepiej działają tłuszcze roślinne, tłuste mleko a także alkohol. Kapsaicyna jest głównym składnikiem gazu pieprzowego (Wikipedia).

Pomidory bogate są w najsilniejszy przeciwutleniacz z grupy karotenoidów – likopen, który zapobiega rakowi prostaty.

Bakłażan zwany inaczej oberżyną pochodzi z Dalekiego Wschodu (Indie, Birma, Chiny). Bakłażany zawędrowały z Azji do Europy wraz z muzułmańskimi hordami kalifatu Umajjadów, które dotarły do Hiszpanii przez północną Afrykę w VII w. Są roślinami bardzo wrażliwymi na zimno, ich uprawa jest trudna. Ich wartość odżywcza wyraża się przede wszystkim w dużej zawartości błonnika i składników mineralnych takich tak wapń i fosfor.

Ziemniaki dotarły do Europy w XVI w. Ojczyzną ziemniaka jest Peru. Ich uprawa i przetwórstwo rozpowszechniło się w XIX wieku. Ciekawostką jest to, że łodyga, liście i kwiaty są trujące – zawierają solaninę. Znajduje się ona także w pędach (oczkach) ziemniaka a także w bulwach o odcieniu zielonym i może spowodować silne zatrucie pokarmowe. Zawarta jest we wszystkich pędach roślin psiankowatych i co ciekawe w zielonych pomidorach, więc spożywanie sałatek z udziałem zielonych pomidorów jest niewskazane. Zielona papryka nie zawiera tego toksycznego glikozydu.

Więcej o poszczególnych roślinach napiszę przy okazji prezentacji zrobionych z nich potraw.

P.S. Psia(n)kowate to taki mopsikowy temat 😉