Zupę szczawiową zawsze robiłam w jeden sposób – dodając posiekany świeży szczaw do przygotowanego wcześniej wywaru, gotując i zabielając śmietaną. Tej zimy nie za bardzo miałam czas na gotowanie, więc korzystałam z lokalnego cateringu. W barze niedaleko mnie serwowano zupę szczawiową w zupełnie odmienny sposób, była to tak jakby jarzynowa ze szczawiem. Teraz gdy już mam więcej czasu i pojawił się w sprzedaży świeży szczaw, postanowiłam ugotować nieco podobną zupkę. Wyszło pysznie. Zajadał się nią nawet mój półtoraroczniak. Oczywiście dla niego musiała być zmiksowana i z dodatkiem większej ilości jajka (dzieci nie mogą spożywać zbyt wiele warzyw bogatych w szczawiany).

(więcej…)

Dziś kolejna propozycja obiadowa z sezonowym dodatkiem w postaci liści szczawiu. Jak wiecie lubię wszelką zieleninę i szczaw także wykorzystuję w swojej kuchni. Lubię zupę szczawiową, także taką z ziemniakami, a w ubiegłym roku moim odkryciem były roladki z kurczaka ze szczawiem. Przepis na tę potrawę zaczerpnęłam z Encyklopedii polskiej sztuki kulinarnej. 2400 przepisów Hanny Szymanderskiej.

MIĘSO MIELONE ZAPIEKANE ZE SZCZAWIEM

Składniki na 6 porcji:

750 mielonej wieprzowiny

ok. 200 g szczawiu (2 pęczki)

1 duża cebula

3 ząbki czosnku

3 łyżki śmietany 18%

1 szklanka bułki tartej

sól, pieprz

2 łyżki masła

1. Szczaw dobrze opłukać, osuszyć. Pozbyć się twardych ogonków.
2. Masło rozpuścić w rondelku.
3. Cebulę zetrzeć na tarce o drobnych oczkach. Czosnek obrać i przecisnąć przez praskę.
4. Mięso wymieszać dokładnie z przyprawami, tartą cebulą, czosnkiem, śmietaną oraz bułką tartą.
5. Dno naczynia żaroodpornego wyłożyć 1/3 masy mięsnej, następnie połową liści szczawiu, kolejną 1/3 porcji mięsa, pozostałymi liśćmi szczawiu, a wierzch wylepić ostatnią warstwą masy mięsnej.
6. Na wierzchu zapiekanki rozprowadzić roztopione masło.
7. Przykryć folią aluminiową. Piec w piekarniku nagrzanym do 200 ºC przez 40 minut. 10 minut przed końcem pieczenia zdjąć folię, aby zapiekanka nieco odparowała.
8. Podawać z ziemniakami, soczystą surówką i jakimś napojem mlecznym (albowiem szczaw wypłukuje wapń z naszego organizmu; ale ma wiele dobrych właściwości i zawiera dużo witaminy C, więc od czasu do czasu można go zjeść).

Nie wiem czy pamiętacie moje noworoczne plany blogowe? Miało być więcej kuchni polskie. I ten wpis przedstawia właśnie regionalne danie kuchni Kujaw. Roladki przygotowała także Mirabelka. Korzystałyśmy z tego samego przepisu z książki Regionalna kuchnia polska. Kujawy. Wydawnictwo O-press. Przepis jest nieco skomplikowany, ale nie ma tam nic z czym przeciętny zjadacz chleba sobie nie poradzi. W komentarzu do przepisu jest podkreślone, że jest to danie odświętne, dość pracochłonne, ale warto je zrobić, gdyż “oryginalny smak nadzienia podkreśla smak mięsa z drobiu”. Zgadzam się z tym stwierdzeniem w pełni i polecam Wam te roladki jako danie na specjalne okazje. Nie sądziłam, że nadzienie ze szczawiu może być takie dobre. Zrobiłam jedynie małe odstępstwa w ilości produktów.

ROLADKI Z KURCZAKA NADZIEWANE SZCZAWIEM

Składniki na 4 porcje:

2 piersi z kurczaka o łącznej wadze ok. 800 g

2 ząbki czosnku

sól, pieprz

nadzienie:

15 dag szczawiu

5 dag tłustego twarogu

1 żółtko

2 łyżki posiekanych pestek dyni

1/2 łyżeczki suszonego estragonu

4 łyżki mąki do obtoczenia roladek

4 łyżki oleju do smażenia

1 szklanka bulionu

1/4 szklanki wina białego wytrawnego

2 łyżki śmietany 18%

2 łyżki mąki

sól, pieprz

1. Piersi z kurczaka rozkroić wzdłuż na pół, lekko rozbić tłuczkiem do mięsa. Natrzeć czosnkiem przeciśniętym przez praskę, solą oraz pieprzem i odstawić na 30 minut.

2. Szczaw opłukać, oderwać grubsze ogonki i wyrzucić. Oczyszczony szczaw zblanszować (wrzucić do gotującej się wody i gotować minutę), odcedzić, przelać zimną wodą, znów odcedzić, zostawić na sicie do odsączenia, posiekać.

3. Przygotować farsz. Twaróg rozetrzeć w głębokim talerzu z żółtkiem, posiekanymi pestkami dyni, estragonem, solą i pieprzem oraz posiekanym szczawiem.

4. Płaty kurczaka rozłożyć na desce, posmarować z jednej strony przygotowanym farszem, zwinął w rulony i spiąć wykałaczkami (lub związać sznurkiem). Obtoczyć w mące i smażyć z każdej strony na rozgrzanym oleju na złocisto.

5. W garnku/rondlu zagotować bulion, przełożyć do niego roladki, podlać winem i gotować na małym ogniu ok. 30 minut. Ja gotowałam bez przykrycia, aby wino nieco odparowało. W połowie gotowania przekręciłam roladki na drugą stronę szczypcami.

6. Gdy mięso jest już gotowe, zrobić sos. Zaprawić bulion z winem śmietaną rozmieszaną z mąką. Trzeba robić to stopniowo, aby śmietana się nie zważyła. Najlepiej jest wyjąć roladki z garnka na czas robienia sosu. Sos mocno pogrzać, ale nie zagotowywać już.

7. Roladki podawać z sosem oraz ziemniakami. Ja podałam je z mizerią i wszystko świetnie do siebie pasowało.

Ponieważ na targowiskach można dostać jeszcze świeży szczaw – proponuję Wam dzisiaj zupę szczawiową w nowej odsłonie. Dodatek ziemniaków sprawia, że zupa jest bardziej sycąca i mniej kwaśna. Zainspirowałam się przepisem Hanny Szymanderskiej z Encyklopedii Polskiej Sztuki Kulinarnej.

KREM SZCZAWIOWO – ZIEMNIACZANY

Składniki na 4 porcje:

1,5 l bulionu drobiowo-warzywnego

0,5 kg ziemniaków

pęczek szczawiu

1/4 kostki masła

sól, pieprz

Gotujemy bulion drobiowo-warzywny. W odcedzonym bulionie gotujemy ziemniaki przez 20 minut. W międzyczasie na patelni rozpuszczamy masło i podsmażamy na niej drobno posiekany szczaw. Przekładamy do zupy. Całość miksujemy blenderem. Dodajemy sól i pieprz do smaku. Podajemy z jajkami ugotowanymi na twardo.

Zupa ta nie ma nic wspólnego ze szczawiową znaną mi z najmłodszych lat ze szkolnej stołówki. Tamta była bez smaku i pływało w niej jajko, które gotowało się chyba z 30 minut, bo żółtko było prawie całe szare w środku… Brrr… Pamiętajcie, że jajka gotuje się maksymalnie 9 minut. Później żółtko na brzegach staje się szare a białko jest już ciężkostrawne.

Przepis przygotowałam w ramach akcji Gotujemy po polsku! 4 edycja, której patronem jest serwis z http://zpierwszegotloczenia.pl/

Dzisiaj kolejna po botwince typowo wiosenna zupka – szczawiowa. Podczas wczorajszej wizyty na rynku uśmiechnął się do mnie niezwykle świeży zieloniutki pęczek szczawiu. Aż cyknęłam mu zdjęcie w towarzystwie bukieciku zrobionego podczas dzisiejszego spaceru z Pumbą. Te żółte kwiatki to jaskry (uwaga – trujące), a fioletowe – kwiaty szczypiorku 🙂

ZUPA SZCZAWIOWA

Składniki na 6 osób:

2 litry bulionu drobiowo-warzywnego

młoda włoszczyzna

pęczek szczawiu

śmietana

sól, pieprz, majeranek

jajka

Najpierw przygotowujemy bulion. Ja miałam zamrożony. Przy okazji ostatniej minestrone ugotowałam go naprawdę dużo. Młodą włoszczyznę obieramy. Szczaw dokładnie płuczemy pod bieżącą woda i odcinamy od listków ogonki. Gotujemy warzywa i szczaw około 30 minut w bulionie. Następnie miksujemy blenderem razem ze śmietaną i przyprawami. Podajemy z jajkami ugotowanymi na twardo.

Zupa jest kwaskowata, pewnie nie każdy ją polubi. Ja takie zupki uwielbiam. Polecam spróbować.

Szczaw jedzony z dużych ilościach nie jest zbyt korzystny dla naszego organizmu (szczawiany odkładające się w nerkach), jednak taka zupa przygotowana 1-2 razy w roku na pewno nikomu nie zaszkodzi, szczególnie że roślina ta zawiera także dużo innych korzystnych dla naszego zdrowia związków, takich jak: witamina C, związki żelaza i flawonoidy. Więcej o jego właściwościach leczniczych możecie przeczytać tutaj.

Zupkę dodaję do akcji kulinarnej Zielnik kuchenny 2011 autorstwa Pluskotki.